Jakiego języka warto się uczyć? (Strona 3 z 7)

CzaAarNaAa_24.10, masz rację. Całkowicie się z Tobą zgadzam. A tak na marginesie, ilu języków obcych się uczysz? Nie mylą Ci się one?:-)

Ile? Yyy, szczerze mówiąc nie licze tego, może gdzies do 15 się dociągnie. Uczyłam się kiedyś więcej, ale jakoś niespecjalnie mnie ciągły i przestałam, szkoda marnowac czasu na cos co nie sprawia tyle frajdy i użytku. Ale nie, nie mylą mi się, wielu się dziwi. Owszem, niby podobność może zmylić albo coś, ale mnie to w ogóle nie łapie. Niby korzenia z innych kraji moga pomagać, ale nie wiem czy to prawda. Może najbardziej pomaga mi to, że jak się słucha i ogląda tekst piosenek, filmów itd. w różnych językach to też pamiętam co do czego należało. Korzystam też z programów komputerowych w których każdy ustawiony jest na innym języku. Czytanie książek i gazet w obcym jezyku pomaga. Co do angielskiego to programowanie w językach wysokiego poziomu może pomóc i instalowanie przez siebie wielu ,,rzeczy'' na komputerze. Z podobnymi słówkami można sobie poradzić, robiąc tabelki i pamiętając co w której jest. Najdziwniejsze jest to, że nauka polskiego mnie męczy i szczerze mówiąc, słucham tylko na lekcji żeby miec 3, a języki obce to całkowicie bezproblemowo. W sumie połączenie informatyki, elektorniki, czytania gazet, niektórych artystycznych rzeczy bardzo mi pomaga w nauce języków.

CzaAarNaAa_24.10, tak czytanie gazet i stron internetowych w języku obcym na pewno pomaga. Niezwykle przydatne jest także oglądanie filmów. Jest to przyjemne, a zarazem pożyteczne:-)

Myślałam o tym, żeby kiedys zacząć nauke szwedzkiego, ale chciałambym nauczyć się paru języków, żeby zacząć naukę nowych. Moim zdaniem bardzo fajny język

Tak Karol, masz rację. Oczywiście, w krajach byłego ZSRR, państwach muzułmańskich i Indiach po chińsku się raczej nie dogada.
Rzeczywiście, 1,3 mld ludzi mieszkających w jednym kraju, nie może mówić tak samo.
Nie ma z co.
Przeglądałem kilka Twoich artykułów, są niezwykle ciekawe i interesujące.
Dzięki, również życzę powodzenia w nauce języków obcych i pozdrawiam:-)

Ja mam podobny problem z wyborem 3 języka, który byłby bonusem w moim przyszłym CV.
Angielski uważam po prostu za potrzebny, m.in. ze względu na karierę naukową - mało wychodzi w Polsce poważnej literatury branżowej, potrzebnej np. przy pisaniu doktoratu. Do niemieckiego doszłam drogą
eliminacji - uczyłam się rosyjskiego i francuskiego - i okazałam się kompletnym beztalenciem jeśli chodzi o akcenty. A niemiecki jak na razie idzie ok
I teraz mam dylemat: za jaki 3 język się wziąć? Opanowałam już łacinę na niezłym poziomie - uwielbiam w niej wszystko i gramatykę i słówka, choć zdaję sobie sprawę, że raczej nieprzydatna jest w życiu codziennym
Widzę, że wiele osób uczy się po kilka języków na raz więc może macie jakieś pomysły dla mnie? Myślałam nad włoskim i hiszpańskim ale nie wiem jak to jest z akcentami - czy są trudne do załapania? A może lepiej wziąć coś oryginalnego: np. czeski, szwedzki, norweski (Skandynawia mnie fascynuje)?
Nie jestem zbyt utalentowana w kwestii nauki języków i nie jest  to mój priorytet ale staram się oglądać filmy bez napisów i czytać książki w oryginale, żeby "mieć kontakt" z językiem nawet jeśli nie mam czasu na naukę na kursach.

Dzięki za radę hauteville. Łacina to moja mocna strona - dotychczasowi nauczyciele namawiali mnie nawet na studia w tym kierunku ale ze względów praktycznych nie brałam tego pod uwagę. Może rzeczywiście włoski lub hiszpański warte są zachodu.

Pójdę na lekcje próbne to może sama sprawdzę, który będzie dla mnie lepszy jeśli chodzi o wymowę.

Na początek powiem, że nie jestem specjalistą w dziedzinie języków romańskich (miałem łacinę na studiach i francuski zaledwie liznąłem ucząc się samemu), więc moje rady na ten temat przyjmuj z przymrużeniem oka.

Pomysł nauczenia się najpierw łaciny z jednej strony wydaje mi się dobry, bo na pewno by spowodowało to, że nauka włoskiego szłaby znacznie lżej. Przy okazji miałbyś też doskonałą odskocznię do pozostałych języków romańskich łącznie z możliwością ich analizy pod względem historycznego rozwoju - a to często ułatwia naukę, jeśli ktoś się zamierza brać za całą rodzinę.
Z drugiej natomiast strony wydaje mi się to mało praktyczne, jeśli twoim marzeniem nie jest czytanie mów Cycerona w oryginale. Trudno też określić co rozumie się przez opanowanie języka, bądź co bądź, prawie wymarłego na dobrym poziomie. Czy zamierzasz nauczyć się czytać ze zrozumieniem (kwestia kilku miesięcy), czy też jesteś do tego stopnia tym językiem zafascynowany, że zamierzasz się nim płynnie posługiwać? (gdyby ktoś uznał to za niedorzeczność dodam, że znam ludzi, którzy aktywnie posługują się łaciną). Bo jeśli chodzi o samo rozumienie tekstu i niuansów leksykalno-gramatycznych to nic nie stoi na przeszkodzie, by uczyć się dwóch języków jednocześnie. Ja sens nauki języków historycznych widzę przede wszystkim w ich roli "wspomagacza" do opanowywania zawiłości języków nowożytnych. Ale, jak już wspomniałem, jeśli jesteś miłośnikiem kultury antycznej to łacina będzie dla Ciebie czymś więcej.

Wniosek: decyzję polecam podjąć samemu, bo sam najlepiej wiesz co Cię najbardziej interesuje. Moimi przemyśleniami możesz się kierować, ale absolutnie nie musisz.

Dziękuję za rady Nie spodziewałem się tak szybkich odpowiedzi

Jednak chciałem zaznaczyć, że łacinę mam jako obowiązkowy przedmiot w liceum, natomiast język włoski miałem przez 3 lata gimnazjum. Co do łaciny, to jej nauka nie sprawia mi kłopotu. Zastanawiałem się po prostu, czy nauka włoskiego przez ten czas jest dobrym pomysłem, chociaż siłą rzeczy przez każdy kolejny miesiąc zwłoki zapominam coraz więcej, to fakt...
W sumie macie rację - łacina jak na razie nie okazuje się moim życiowym zamiłowaniem, lecz jest dla mnie czymś ciekawym, a jej nauka nie sprawia mi większych problemów. A włoski również bardzo lubię, dlatego jeżeli zbiorę w sobie dość motywacji, to nauka obu na raz nie będzie mi przeszkadzać
Dzięki!

Korzystając z okazji chciałem się zapytać, jak wygląda podobieństwo włoskiego z hiszpańskim, ponieważ słyszałem, że opanowanie jednego z tych języków, gdy z zna się już dobrze drugi, nie sprawia dużych problemów. Czy znacie może podobne przypadki, bo ja znam jedynie osoby, które łączą np. włoski z francuskim, hiszpański z angielskim itp.

Wielkie dzięki
Też słyszałem, że generalnie j. hiszpański dzieli się, jeżeli dobrze pamiętam, na kilka odłamów, a każdy charakteryzuje się różnym akcentem itp. Niestety nie znam się dobrze na tym, więc nie zabłyszczę wiedzą na ten temat
W sumie to całkiem ciekawe zjawisko. Niekiedy wychodzi na to, że nawet jednym językiem potrafi porozumieć się w wielu sytuacjach Tak jak z resztą pisałeś
Spotkałem się też z takim poglądem, że jedynym językiem, który łączy wszystkich ludzi jest milczenie... Całkiem mądre i daje do rozmyślań, bo jakby nie patrzeć milczenie to też muzyka, dzięki któremu możemy się zrozumieć

Oczywiście, każdy ma inne spojrzenie i każda opinia może pomóc

Słyszałem o podobnym przypadku z językiem niemieckim i norweskim - osoba, która dobrze znała język norweski, mimo iż prawie wcale nie znała niemieckiego, potrafiła dość dużo z niego zrozumieć To kolejny przykład na to, jak niektóre języki pokrywają się ze sobą Może właśnie takich warto się uczyć, choć nie trzeba, w końcu każdemu łatwiej przychodzi co innego Znasz może jeszcze jakieś podobne przypadki?

Warto też dodać, że istnieje bardzo duża różnica pomiędzy rozumieniem, a produkcją języka. To że np. rozumiem język białoruski nijak przekłada się na możliwości użycia go w praktyce.